71 poziom zaufania. Część zabiegów tego typu odbywa się w znieczuleniu miejscowym w trybie 1 dnia (nawet w przypadku przeszczepu skóry. W tym konkretnym przypadku nie można nic powiedzieć o długości trwania zabiegu i pobytu w szpitalu (determinuje to stan pacjenta, wielkość guza zasadniczego, rozległość operacji); o czym powinien
Rumień powstaje w wyniku tendencji naczynek do pękania oraz rozszerzania się. Objawy tej dolegliwości to przede wszystkim zaczerwieniona twarz, łuszcząca się skóra oraz wypryski. W niektórych przypadkach rumień towarzyszy trądzikowi różowatemu. Objawy te pojawiają się okresowo, zanikają, po czym pojawia się na nowo. Jest to najważniejsza cecha tej choroby. Rumienia niezwykle trudno pozbyć się na stałe. Zniknięcie objawów nie oznacza przeminięcia choroby, gdyż problem po jakimś czasie wraca. Rumień wielopostaciowy pojawia się pod wpływem pewnych czynników. Możemy wyróżnić trzy grupy czynników: bakteryjne, wirusowe, chemiczne a także leki. Zaczerwienienie twarzy związane z rumieniem może się pojawić przez obecność wirusów czy bakterii. Rumień powstaje często w trakcie infekcji grypopodobnych albo przeziębienia. Towarzyszy czasem opryszczce wargowej i opryszczce genitaliów. Rumień czasem wywoływany jest przez działanie takich leków jak: leki przeciwdrgawkowe antybiotyki tetracykliny sulfonamidy ibuprofen salicylany Przyczyny czerwonych policzków Istnieje wiele powodów zaczerwienionych policzków. Na niektóre z nich mamy niewielki wpływ. Pewnych można uniknąć, czasem zdarza się, iż sami przyczyniamy się do zaostrzenia problemu. Do czynników genetycznych zalicza się wszelkie dolegliwości o podłożu hormonalnym, takie jak schorzenia jajników, tarczycy czy nadnerczy. Czynniki hormonalne to także nadciśnienie tętnicze, cukrzyca czy zaburzenia związane z układem krążenia. Problem czerwonych policzków może być wywołany także czynnikami zewnętrznymi. Skóra osób mających często czerwone policzki jest przeważnie niezwykle wrażliwa i szybko reaguje zaczerwienieniem na pewne bodźce. Sytuację tą pogarszają takie czynniki jak na przykład: intensywne upały alkohol papierosy branie gorących kąpieli chłód, mróz, silny wiatr chodzenie do sauny nagłe zmiany temperatury powietrza zbyt intensywny wysiłek fizyczny jedzenie gorących oraz ostrych potraw promieniowanie słoneczne promieniowanie słoneczne Występowanie oraz nasilenie rumienia na twarzy zależne jest od sieci drobnych, rozszerzonych naczyń w powierzchownej warstwie skóry. Przeważnie rumień zlokalizowany jest na: nosie brodzie dekolcie szyi policzkach Rumień na twarzy można zniwelować przy użyciu: kremu z witaminą B3- witamina ta ma właściwości zmniejszające podrażnienia skórne, ogranicza także występowanie infekcji. Krem z witaminą B zalecany jest dla osób, u których rumień pojawia się na skórze przez zmianę pogody, nasłonecznienia w otoczeniu albo wilgoci. maści z zielonej herbaty- zawartość teiny w składzie herbaty odpowiada za obniżenie wewnętrznego oraz psychicznego napięcia,a także wpływa na regulację poziomu stresu. Zalecana dla osób u których rumień wywołany jest przez nadmierny stres. Maść warto stosować dwa razy na dzień. roślin: aloesu, rumianku, czerwonej koniczyny- stosowanie okładu z liści podanych roślin zmniejsza efekty rumienia na twarzy. Zwłaszcza aloes ma doskonałe właściwości łagodzące podrażnienia skórne. lipazy- czyli hormonu produkowanego przez trzustkę, który odpowiada za regulację niestrawności. Polecany szczególnie osobom, u których trądzik różowaty występuje z powodu problemów żołądkowych, na przykład po zjedzeniu ciężkostrawnych czy pikantnych potraw. kosmetyków z lukrecją- lukrecja wpływa na poprawę kolorytu skóry, zabezpiecza skórę przed zbytnim zaczerwienieniem się. Rumień na twarzy powinien być w każdym przypadku skontrolowany przez lekarza dermatologa, który będzie w stanie dobrać dla nas odpowiednie leki oraz wdrąży proces leczenia. Jeśli nie chcemy stwarzać okazji do pojawienia się rumienia, powinniśmy pamiętać o regularnym wietrzeniu mieszkania i nie braniu zbyt gorących kąpieli. Należy także ochraniać twarz przed wiatrem oraz deszczem. Zabiegi na rumień Naświetlanie światłem IPL Bardzo często wykorzystywaną metodą usuwania rumienia na twarzy jest naświetlanie światłem IPL. Urządzenie IPL czyli Intense Pulsed Light (intensywnie pulsujące światło) nie jest to jednak laser. W trakcie zabiegu IPL pacjent naświetlany jest przy użyciu lampy xenonowej umiejscowionej w urządzeniu. Celem zabiegu IPL jest usunięcie rumienia i drobnych naczyń powierzchownych. Zabieg zapobiega także powstawaniu zmian naczyniowych, rumienia oraz cech trądzika różowatego. Światło lasera jest w stanie dotrzeć nawet do najgłębszych naczyń, w których absorbowane jest przez barwnik krwinek czerwonych. Po czym wytwarzane jest ciepło, pod wpływem którego drobne naczynia obkurczają się oraz zamykają. Zabieg VPL VPL, czyli Variable Pulsed Light jest urządzeniem wytwarzającym wiązki światła o szerokim spektrum, które są następnie wchłaniane przez skórę. VPL stosuje się w celu usuwania przewlekłego rumienia i usuwania mniejszych naczynek krwionośnych, które nie zostały zniszczone w trakcie zabiegów IPLem. W trakcie zabiegu emituje ona mikrobłyski który docierają do miejsc zmienionych przez chorobę. W czasie zabiegu, tak samo jak w przypadku terapii IPL, zachodzi proces fototermolizy. Laserowe usuwanie rumienia W celu usunięcia rumienia naczyniowego najczęściej stosuje się laser Nd: YAG, czyli laser neodymowo-jagowego. Laser ten zalicza się do jednych z najgłębiej penetrujących promieni, z jakich można skorzystać na światowym rynku. Zabieg z jego użyciem umożliwia dotarcie nawet do naczynia o sporej średnicy, głęboko schowanego pod skórą. Dzięki homogenicznej penetracji, ma on niezwykle szerokie spectrum zastosowania i zmniejsza ryzyko uszkodzenia tkanek. Kieruje wiązka światła o dobranych parametrach, dzięki czemu może dokonywać zmian w rejonie tkanki. Światło lasera przedostaje się w głąb naczynia krwionośnego, po czym jest absorbowane przez barwnik znajdujący się w czerwonych krwinkach i przekształcane na energię cieplną. Przez to działanie dochodzi do nagłego podgrzania naczynka, które zostaje zamienione na energię cieplną po czym zostaje na stałe zniszczone oraz wchłonięte. Naczynki żylne na twarzy czy rumień zostaje wchłonięty przez około 2 tygodnie. Po tym czasie dochodzi do intensywnego podgrzania naczynka, które jest zmienione na energię. Po takim czasie większa ilość naczynek zniknie nieodwracalnie, a inne staną się o wiele jaśniejsze. Aby, usunąć rumienia czy naczynie o sporej średnicy, lub też gęstą sieć naczynek, należy powtórzyć cały zabieg. Laser usuwa przede wszystkim na początku zmiany położone jak najbliżej powierzchni skóry. W trakcie pojedynczego zabiegu nie możemy wyeliminować naczyń, które umiejscowione są na różnych głębokościach. Najważniejsze przeciwwskazania do wykonania zabiegów to: ciąża karmienie piersią AIDS zarażenie wirusem HIV bielactwo bardzo sucha oraz niezwykle wrażliwa skóra antybiotykoterapia na jeden miesiąc przed zabiegiem atopowe zapalenie skóry choroby hormonalne i endokrynologiczne, na przykład zespół policystycznego jajnika, cukrzyca nieuregulowana cukrzyca opalenizna padaczka leki światłouczulające aktywna faza łuszczycy choroby serca choroby naczyń krwionośnych nadciśnienie maści albo inne kosmetyki na bazie alkoholu skłonność do powstawania bliznowców, blizn hipertroficznych spożywanie alkoholu 24h przed zabiegiem spożycie albo okres sześciu miesięcy od zakończenia przyjmowania Accutanu żółtaczka typu B oraz typu C zioła takie jak rumianek, nagietek, dziurawiec należy przestać używać na 2 -3 tygodni przed wykonaniem zabiegu zaburzenia krzepnięcia krwi stosowanie leków zmniejszających krzepliwość krwi uczulenie na lateko, maści, lidokainę stosowanie preparatów z witaminą A ( maści, toników, tabletek, kremów) stosowanie albo przyjmowanie sterydów w kremie czy pod postacią tabletek stan zapalny infekcja wirusowa w rejonie skóry przeznaczonej do zabiegu przebyte oraz obecne stany nowotworowe, zwłaszcza czerniak złośliwy i nawracający rak skóry zmiany mogące wskazywać ryzyko choroby nowotworowej Przed wykonaniem zabiegu należy mieć świadomość, iż aby otrzymać zadowalający rezultat, trzeba wykonać parę zabiegów w odstępach kilkutygodniowych. Liczba zabiegów zależy od ilości oraz głębokości zmian, jest więc kwestią indywidualną do danego przypadku. Trądzik różowaty a rumień Przyczyny trądziku różowatego nie są do końca wszystkim znane. Jako podłoże tej trudnej choroby skóry uważa się zwłaszcza zaburzenia hormonalne, nieraz autoimmunologiczne. Ciekawą rzeczą jest to, iż z problemem trądziku różowatego najczęściej borykają się kobiety w dojrzałym wieku. Jest to związane ze zmianami w syntezie kolagenu, która po ukończeniu 30 roku życia przebiega w o wiele wolniejszym tempie. Naczynka krwionośne otoczone są włóknami kolagenowymi, jednak z biegiem lat zaczynają one tracić swoją elastyczność przez co zdarza im się pękać. Cienkie, fioletowe niteczki pojawiające się w rejonie nosa, brody i policzków to popękane naczynia krwionośne. Warto wiedzieć, iż trądzik różowaty może zostać zaostrzony przez czynniki środowiskowe, takie jak na przykład zła dieta, alkohol, nagłe zmiany temperatury, stres, nieodpowiednia pielęgnacja skóry. Pierwszym pojawiającym się objawem tego dermatologicznego schorzenia jest właśnie rumień, jednakże w pierwszym stadium pojawia się on dosyć sporadycznie. Stałe zaczerwienienia oraz tak zwane teleangiektazje, są widocznymi rozszerzonymi naczynkami krwionośnymi. Potocznie nazywamy je pajączkami. To bardzo charakterystyczny objaw w drugim stadium choroby. Natomiast w trzecim stadium choroby w rejonie rumienia można zauważyć nieestetycznie wyglądające krostki i grudki. Objawom czasem towarzyszy także uporczywe pieczenie i problem z oczami, na przykład zapalenie spojówek. Jeśli zauważymy u siebie pierwsze objawy trądziku różowatego, należy od razu zareagować. Bardzo ważną kwestią jest odpowiednie dbanie o wrażliwą cerę, skłonną do rumieńców. Rumień na policzkach to rumień zakaźny? Pewne rodzaje cery narażone są na szczególne działania zewnętrznych czynników, przez co wywołują rozszerzanie naczynek oraz wypryski. Przez co twarz nie wygląda zbytnio atrakcyjne, a osoba z rumieniem może zmniejszyć swoją samoocenę i czuć się niekomfortowo. Wszelkie spotkania z podwyższoną czy też obniżoną temperaturą może być powodem wystąpienia zaczerwienienia na policzkach. Jeśli nie utrzymuje się ono zbyt długo, nie ma wówczas powodów do obaw. Na skórę nie oddziałuje tylko i wyłącznie zmiana temperatur. Jeśli mamy problem ze zbytnimi zaczerwieniami na skórze twarzy, warto wówczas udać się na konsultacje ze specjalistą. Do lekarza należy udać się w szczególności, kiedy podejrzewamy powstanie u nas rumienia. Niezwykle istotna jest konsultacja lekarska jeszcze przed podjęciem decyzji o zabiegu. Dzięki temu dobór leczenia będzie dobrany w odpowiedni sposób, przez co możliwe jest uniknięcie niepożądanych skutków ubocznych. Nawigacja wpisu
Jest to "przeszczep włosów w obrębie blizn". Mowa tutaj o przypadkach, w których do wyłysienia doszło wskutek oparzeń czy urazów w obrębie skóry głowy z bliznowaceniem. Nawet jeżeli istnieją wskazania (obecność wspomnianych blizn na skórze głowy), przebycie przeszczepu włosów na koszt NFZ może okazać się trudne. Rokrocznie
Przeszczep tkanki tłuszczowej na dłonie jest zabiegiem chirurgicznym poprawiającym ich wygląd. Nie wyeliminuje on nadmiaru skóry na grzbiecie dłoni, ale spowoduje, że wszelkie zagłębienia i żyły będą mniej widoczne. Jeśli rozważasz korekcję wyglądu dłoni, te informacje pozwolą Ci lepiej zrozumieć istotę tego zabiegu – kiedy jest on wskazany, na czym polega i jakich rezultatów możesz się spodziewać. Nie znajdziesz tu odpowiedzi na wszystkie pytania, bowiem wiele zależy od indywidualnych cech każdego pacjenta. Stąd, nie wahaj się wyjaśnić swoich wątpliwości podczas konsultacji z naszym chirurgiem. Pacjent przed i po zabiegu przeszczepu tkanki tłuszczowej na dłonie U kogo wskazany jest zabieg korekcji wyglądu dłoni: Przeszczep tłuszczu na dłonie nie cofnie czasu, może jednak poprawić ich wygląd i sprawić, że pokazywanie ich w miejscu publicznym nie będzie już więcej krępujące. Zanim podejmiesz ostateczną decyzję co do operacji, skonsultuj się z naszym lekarzem i przemyśl swoje oczekiwania. Najlepszymi kandydatami do przeszczepu tkanki tłuszczowej na dłonie są zarówno mężczyźni jak i kobiety cieszący się dobrym zdrowiem, psychicznie zrównoważeni, których oczekiwania co do efektów są realne. Większość z nich jest w wieku powyżej 50 lat. Ryzyko związane z operacją Jeśli zabieg jest wykonywany przez doświadczonego chirurga, wówczas powikłania zdarzają się rzadko i są niewielkie. Oczywiście, zawsze istnieje ryzyko wystąpienia infekcji, czy niekorzystnej reakcji na znieczulenie. Wystąpienie obrzęku po zabiegu jest częstą sprawą, ustępującą w ciągu 14 dni. Bywa, że obrzęk maleje odmiennie po obu stronach. Czasami zdarza się, że pacjenci zgłaszają niewielkie nierówności, które mogą być spowodowanie nierównomiernym rozłożeniem się tkanki tłuszczowej. Do innych komplikacji zalicza się: infekcję, formowanie się cyst lub przejściowe zaburzenia czucia. Przestrzeganie zaleceń lekarskich przed- i pooperacyjnych zdecydowanie zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań. Planując zabieg operacyjny Niezmiernie ważna jest konsultacja z chirurgiem. Pamiętaj, by poinformować go o wszystkich swoich dolegliwościach i przebytych chorobach. Równie ważna jest informacja dotycząca przyjmowanych leków i witamin, oraz palenia tytoniu. Konsultacja służy dokładnemu omówieniu oczekiwań pacjenta oraz ocenie skóry dłoni. Otrzymasz informację dotyczącą istoty zabiegu, zastosowanego znieczulenia i ryzyka związanego z leczeniem. Nie zapomnij omówić z chirurgiem swoich oczekiwań i wyjaśnić wszystkich nurtujących Cię wątpliwości. Jak przygotować się do operacji Nasz chirurg udzieli Ci pełnych wskazówek przedoperacyjnych, szczególnie dotyczących jedzenia, picia alkoholu i palenia tytoniu, oraz stosowania lekarstw i witamin. Nie zażywaj Aspiryny i Witaminy E na 10 dni przed zabiegiem. Kobiety nie powinny być operowane w czasie trwania miesiączki. Przeszczep tłuszczu wykonywany jest najczęściej w trybie ambulatoryjnym i jedynie w szczególnych przypadkach pacjent pozostaje po zabiegu w szpitalu. Pamiętaj o tym, by zapewnić sobie transport do domu po zabiegu,, oraz niezbędną pomoc w ciągu kolejnych dni. Znieczulenie Przeszczep tłuszczu na dłonie jest wykonywany najczęściej w znieczuleniu miejscowym. Pacjent często otrzymuje doustnie lek, który powoduje, że jest zrelaksowany i spokojny podczas zabiegu. Zabieg Przeszczep tłuszczu na dłonie zwykle trwa od jednej do dwóch godzin, zależnie od zakresu operacji. Najczęściej, w pierwszej kolejności odsysana jest tkanka tłuszczowa w niewielkiej ilości z wybranej okolicy ciała, przy użyciu cienkiej kaniuli przez niewielkie nacięcie na skórze (ok 3-4mm). Na miejsce po pobraniu zakładany jest niewielki opatrunek – nie ma konieczności zakładania szwu. Następnie, odessany tłuszcz jest poddawany specjalnej obróbce, aby uzyskać jak najlepszą jakość. Tak przygotowany, podawany jest przez małe nakłucia skóry grzbietu dłoni, aż do uzyskania pożądanego efektu. Po operacji Po operacji Twoje dłonie będą obrzęknięte, a skóra napięta i błyszcząca. Po ustąpieniu znieczulenia możesz odczuwać lekki dyskomfort bólowy, który można uśmierzyć przy pomocy leków doustnych. W kolejnych dobach obrzęk będzie malał, a jakość skóry się poprawiała. Zalecane jest masowanie i natłuszczanie dłoni. Powrót do normy Większość pacjentów już po 7 dniach wraca do normalnego trybu życia. W pierwszym tygodniu po zabiegu, wskazane jest unikanie wysiłku fizycznego oraz masowanie i natłuszczanie dłoni. Twój nowy wygląd Gojenie jest procesem stopniowym i powolnym, stąd ostateczny wygląd może być widoczny po upływie 6-9 miesięcy. Natomiast efekty operacji utrzymują się przez wiele lat. Blizny po pobraniu jak i podaniu tkanki tłuszczowej są praktycznie niewidoczne. Właściwa pielęgnacja dłoni i rzucenie palenia dodatkowo wspomagają efekty zabiegu.
Sinica ( cyjanoza) to objaw, polegający na bladoniebieskim zabarwieniu skóry w wyniku niedotlenienia organizmu. Nietypowy odcień zazwyczaj jest najbardziej widoczny na nosie, uszach, kończynach (sinica nóg) oraz błonach śluzowych. Cyjanoza (cyanosis) jest wynikiem zwiększonego stężenia hemoglobiny we krwi (powyżej 5 g/dl) lub
Przeszczep skóry jest to rodzaj zabiegu stosowanego w przypadku leczenia oparzeń, ran oraz innych uszkodzeń skóry spowodowanych np. infekcją lub rakiem. Jednak najczęściej jest stosowany w przypadku rozległych poparzeń. Celem takiego zabiegu jest chirurgiczne usunięcie uszkodzonej skóry, i wszczepienie w wybrany wcześniej obszar zdrowej skóry. Taki przeszczep pozwala odtworzyć ciągłość powłoki skórnej, przyśpiesza gojenie, zmniejsza ryzyko powstania blizn oraz przykurczów. Rodzaje przeszczepu skóryJak wygląda zabieg przeszczepu skóry ?Etap pierwszyEtap drugiEtap trzeciW jakie miejsca można przeszczepić skórę ?Powikłania po zabiegu transplantacji skóry Rodzaje przeszczepu skóry Przeszczep skóry jest wykorzystywany w chirurgii urazowej a także chirurgii plastycznej. Najczęściej do przeszczepu jest pobierana nasza własna skóra, ale jest również możliwość użycia skóry pochodzącej od innego dawcy, zwierząt a także wszczepienie materiału syntetycznego. Materiał do przeszczepu najczęściej jest pobierany z ud, pośladków, pleców. Celem jest pozyskanie zdrowego płata skóry o jednolitej strukturze oraz grubości. Wyróżniamy 2 rodzaje przeszczepu skóry autologicznego: przeszczep pełnej grubości skóry – zawiera naskórek i skórę właściwą przeszczep pośredniej grubości skóry – zawiera naskórek i część skóry właściwej Jak wygląda zabieg przeszczepu skóry ? Proces transplantacji skóry dzieli się na 3 etapy. Etap pierwszy Pierwszy etap to pobranie przeszczepu. Polega on na pozyskaniu z wyznaczonego wcześniej miejsca odpowiedniego fragmentu skóry. Miejsce z którego pobierany jest materiał jest zazwyczaj wybierane tak aby rana jak najszybciej się zagoiła, oraz nie była w miejscu zbyt wrażliwym i podatnym np. na otarcia. Etap drugi Przygotowanie rany. Miejsce w którym ma być wstawiony wcześniej wybrany fragment skóry musi zostać dobrze oczyszczone. Dodatkowo uszkodzone krawędzie opatruje się chlorkiem sodu a następnie fragment musi zostać specjalnie osuszony. W kolejnej części zabiegu za pomocą szwów lub wybranych opatrunków mocuje się nowy fragment skóry, miejsce te musi być bardzo dobrze ukrwione. Taki kawałek skóry musi być mocno naciągnięty aby nie powstały fałdy. Etap trzeci Czas po przeszczepie – rehabilitacja. Po przeszczepie skóry, należy odczekać kilka dni (około 7) aby upewnić się że nasz organizm przyjął nowy kawałek skóry. Aby zapobiec odrzuceniu przeszczepu, należy stosować specjalne opatrunki z glikokortykosteroidu. W celu zapobiegania marszczenia oraz falowania się skóry, może być potrzebny gips lub opatrunek uciskowy. przeszczep skóry – zabieg W jakie miejsca można przeszczepić skórę ? Przeszczep skóry można wykonać w każdym miejscu na naszym ciele, jednak lekarze starają się unikać miejsc w których może powstać przykurcz lub ograniczenie ruchowe. Miejsca szczególnie często wybierane do przeszczepu to: twarz głowa szyja kończyny górne kończyny dolne tułów Powikłania po zabiegu transplantacji skóry Jest kilka powikłań, które mogą wystąpić po zabiegu. Należy pamiętać że, jest to sprawa indywidualna, u jednych mogą wystąpić powikłania, a u innych nie. najczęstsze powikłania: infekcje krwiaki martwica płatka pęcherze opóźniające gojenie bolące przykurcze Skóra jest dość łatwym organem do przeszczepienia, a zabiegi transplantacyjne zwykle kończą się sukcesem. Przeszczep skóry to nie tylko zabieg estetyczny, ale także zdrowotny. Od lat transplantologia bardzo dobrze się rozwija, coraz to nowsze metody zdobywają uznanie wśród lekarzy a także pacjentów.
Na włoskach zatrzymywany jest też nadmiar wilgoci. Całkowite ich usunięcie sprawia, że śluzówka nosa jest bezbronna i narażona na uszkodzenia. Wyrywania włosków w nosie nie zaleca się również z innego powodu. Podobnie jak na innych partiach ciała może pojawić się problem wrastania włosków. W efekcie może dojść do do
Zamysł przeszczepienia człowiekowi różnych organów ciała ma długą ona czasów starożytnych. Pragnie-nie wzbogaceniem ciała ludzkiego w cechy zwierzęce skutkowało wyobrażeniami o nadprzyrodzonych kompozycjach morfologicznych. Skojarzenie możliwości szczepienia, np. drzewek, krzewów, prze-prowadzanego od dawien dawna w ogrodnictwie, podsycane jeszcze obserwacja-mi wrodzonych anomalii anatomicznych u zwierząt i ludzi towarzyszyły nieustannym dążeniom do „udoskonalenia” ciała człowieczego w atrybuty mocy, władzy,mądrości, wiecznego zdrowia, możliwości przetrwania, a nawet takich tęsknot mogły więc być,nie tylko mityczne harpie, chimery, sfinksy, centaury, minotaury, syrenki, satyry i diabły, ale także przynależne prorokom i bogom, nadprzyrodzone zdolności do„przyprawiania” utraconych organów tradycji chrześcijańskiej Europy za patrona transplantologii zazwyczaj po-daje się świętych braci Kosmę (Kuźmę)i Damiana – medyków z Cylicji ( żyjących i działających na terenie Syrii w III wieku, których stracono w 303 r. za panowania cesarza rzymskiego Dioklecjana. Praktykowali medycynę wśród ubogich, bezinteresownie, w imię miłości bliźniego, toteż nadano im przydomek Anárgyroi (z gr. – pozbawieni pieniędzy). Z ich cudownymi uzdrowieniami łączy się szereg legend,a wśród nich przypowieść o przeszczepieniu dolnej kończyny pielgrzymowi cierpiącemu na gangrenę. Podczas snu w miejsce nogi wstawili mu nową, pobraną od co dopiero zmarłego Murzyna. Za patronkę transplantologii podawana bywa również święta Agata z Katanii na Sycylii,która zginęła śmiercią męczeńską w 251roku za czasów cesarza Decjusza. Doznała przed śmiercią niezwykłego przywrócenia odciętych piersi (replantacji??) za sprawą cudownego uzdrowienia dokonanego przez świętego Piotra. Także do replantacji nawiązuje przypowieść z Nowego Testamentu odnosząca się do wydania i pojmania Jezusa w Ogrojcu, a dotycząca przyprawienia ucha słudze Malchosowi:„...wówczas Szymon Piotr mając przy sobie miecz dobył go, uderzył sługę arcykapłana i uciął mu prawe ucho. A (Jezus)dotknąwszy ucha jego, przyprawił je...”(Łuk. 22, 51, Jan 18, 10).Pozostawiwszy transcendentne postrzeganie początków transplantologii, najstarsze dzieje namacalnych i medycznych prób przeszczepiania narządów należy wiązać z doświadczeniami starej medycyny indyjskiej. Prawdopodobnie bo-wiem w Indiach stosowano technikę odwróconego przeszczepu skóry z czoła w celu rekonstrukcji nosa już w czasach starożytnych. Według przekazów nie w pełni udokumentowanych, w dawnych Indiach podejmowano także pierwsze próby przeszczepiania nie tylko skóry alei kończyn. Mogły to być z oczywistych względów wyłącznie heroiczne próby –a w odniesieniu do współczesnej wiedzy medycznej pomysł przeszczepienia koń-czyny może się nam dziś wydać śmieszną i nieodpowiedzialną Wiele stuleci później, bowiem dopiero w XV w. niejaki Branca, medyk z Sycylii stosował z powodzeniem uszypułowane przeszczepy skóry policzka w celu rekonstrukcji nosa (1442 r.). We Włoszech prze-prowadzano również inne śmiałe próby autotransplantacji skóry – Gasparo Tagliacozzi (1546-1599) wprowadził własną technikę etapowego przeniesienia skóry z ramienia na nos (1597 r.). W tym samym czasie znakomity polski lekarz Wojciech Oczko (1537-1599), lekarz nadworny Stefana Batorego i sława wenerologii europejskiej, po raz pierwszy w naszym kraju dokonuje pomyślnej rekonstrukcji nosa z zastosowaniem przeszczepienia skóry. Został wówczas autorem szóstego w świecie opisu przeszczepienia skóry(w 1581 r.) a polskiego króla namawiałaby ten zgodził się na leczenie owrzodzeń podudzi przeszczepem skóry z przed-ramienia lub drugiej kończyny operacji niestety nie doszło, bowiem negatywną opinię dla takiego sposobu leczenia wydał drugi konsulent króla,włoski XVII-XVIII Pierwsze dokonania w zakresie implantacji zębów przypisuje się wielkiemu angielskiemu chirurgowi i przyrodnikowi Johnowi Hunterowi (1728-1793), który wszczepił (implantował) zdrowe zęby swoim pacjentom (1771 r.).Autorem doświadczenia, które miało ogromne wpływ na późniejsze dzieje transplantologii jest włoski fizjolog i eksperymentator Giuseppe Baronio (1759-1811).Wykazał mianowicie w swych pracach eksperymentalnych, że skóra owcy przyjmuje się po przeszczepieniu w inne miejsce, ale u tego samego zwierzęcia(1804 r.).W 1814 r. Joseph Carpue w Londynie wprowadza, wspomnianą wyżej, starodawną technikę hinduską odświeżoną nieco i zaadaptowaną dla nowych on w ten sposób rekonstrukcję nosa u dwóch oficerów armii brytyjskiej oszpeconych w wyniku działań się kolejne, coraz liczniejsze doniesienia o podejmowanych próbach przeszczepiania narządów. Pierwsze eksperymenty z przeszczepianiem kości, ze zmiennym skutkiem, przeprowadzał w1858 Léopold Louis Oliver (1830-1900),zaś chirurg szwajcarski Emil Theodor Kocher (1841-1917) w roku 1883 usiłował przeszczepić tarczycę, chcąc tą metodą leczyć kretynizm do doświadczenia G. Baronio,w roku 1869 chirurg szwajcarski Jacques Reverdin (1842-1929) w Genewie i prawdopodobnie nieco później, ale niezależnie, lekarz francuski Felix Guyon(1831-1920) w Paryżu – stosują wolneauto przeszczepy skóry w przypadku trudno gojących się ran. Konstatują, że najwłaściwsze jest stosowanie małych fragmentów skóry, które dobrze się przyjmują. Natomiast Carl Th iersch(1822-1895), chirurg z Lipska stosuje cienkie, wolne, płatowe przeszczepy skórydo pokrywanie wielkich oparzonych powierzchni (1874 r.), odnotowując, że miejsce po takim pobraniu wkrótce nadaje się do ponownego pobrania XX rosyjski chirurg Vladimir P. Fiłatov(1875-1956) wprowadza w 1917 r. nową technikę plastyki skórnej przy pomocy„zamkniętego, rurkowatego, wędrującego płata”, a w 1924 roku dokonuje pierwszego przeszczepienia rogówki u XX wieku przynosi jednak jeszcze inne, wielkiej wagi doświadczenia i odkrycia, mające istotny wpływ dla dalszych losów transplantologii żywych organów unaczynionych, a zatem nowoczesnej transplantologii narządowej. W1902 roku Emerich Ullman (1881-1937)chirurg węgierski z Wiednia przeszczepia nerkę psa na szyję, z zespoleniem naczyń tejże nerki z naczyniami szyjnymi. Nerka przez kilka dni z powodzeniem wydziela mocz. W tym samym roku publikuje swoje doświadczenia na temat nowej technikizszywania naczyń krwionośnych Alexis Carrel (1873-1944), biolog i chirurg francuski osiadły w USA, rzeczywisty twórca transplantologii narządowej i światowy pionier w tym zakresie. Carrel wraz z Charlesem Claudem Guthrie (1880-1963)dowodzą w 1905 roku, że własna nerka osobnika przeszczepiona w inne miejsce może pracować długo, a przeszczepiona innemu zwierzęciu szybko zatem różnice pomiędzy auto i hetero Związku Sowieckim Władymir Piotrowicz Demichov (ur. 1916) prowadziw latach 40. doświadczenia z przeszcza pianiem serca u psów w okolicę pachwinową (bez krążenia pozaustrojowego),eksperyment udaje się w 1949 roku, aw roku 1951 Demichov przeszczepiaz powodzeniem serce psa do klatki 1947 roku Amerykanie CharlesA. Hufnagel (ur. 1916), David Hume(1917-1973) i Karl Landsteiner (1868-1943) w Bostonie dokonują czasowego przeszczepienia nerki w okolicę łokciową(z zespoleniem naczyń) u pacjentki w okresie połogu powikłanym niewydolnością nerek. Operacja przynosi sukces, bowiem po kilku dniach następuje powrót funkcji nerki Richard Lawler, chirurg z Chicago w dniu przeszczepia nerkę, która funkcjonuje kilkanaście próby przeszczepienia nerki podejmuje się René Kuss w Paryżu, który przeszczepia 16. letniemu chłopcu po urazie jedynej nerki, nerkę jego matki (zgon następuje po 3 tygodniach).Pierwsze doniesienie naukowe dotyczące istoty odrzucania przeszczepu publikuje w 1923 roku Williamson z Baltimore. W latach 20. Earl Calvin Padget (1893-1946) stosuje autoprzeszczepy skóry w przypadku głębokich że skóra bliźniaka jedno-jajowego przyjmuje się jak dniu 23 grudnia 1954 r. Joseph dokonuje w Bostonie pierwszego pomyślnego przeszczepienie nerki u bliźniąt jednojajowych. Autorami tego sukcesu są również John Putnam Merill(nefrolog) i Hartwell Harrison (urolog,pomysłodawca operacji).Przesłanki immunologiczne w początkach transplantologii Ok. 1940 Peter Medavara prowadzi badania (1915-1987) dotyczące istoty odrzucania przeszczepu skóry. Wprowadza stosowanie hormonów sterydowych w eksperymencie na królikach, a 1952 Dixon okrywa zjawisko immunosupresji radiologicznej. W latach 1951-1953 David Hume prze-prowadza 15 przeszczepów nerki bez wszczepienia moczowodu z zastosowaniem immunosupresji zastosowanie napromieniania promieniami X biorcy w przeszczepie rodzinnym wprowadza Merril w 1959 r.,natomiast napromienianie bombą kobaltową wdrażają lekarze francuscy w Necker Hôpitaux w Paryżu. W tym samym roku R. Schwartz i W. Dameshek wykazują działanie 6-merkaptopurynyna tolerancję obcego białka u to staje się przełomem w chirurgii przeszczepów się na tym doświadczeniu chirurg i eksperymentator angielski Roy Calne podaje 6-merkaptopurynę po doświadczalnym przeszczepieniu nerki u psa, uzyskując 6. miesięczne prze-życie. Jest to zachęta do poszukiwania dalszych jeszcze efektywniejszych środków. W 1961 zostaje wprowadzona azathiopryna, aż wreszcie w 1976 r. zostaje zsyntetyzowana cyklosporyna, której wdrożenie kliniczne, jako podstawowego leku immunosupresyjnego, następuje w roku 60. obfitują w spektakularne sukcesy w transplantologii narządów. W roku 1963James Hardy w University of Mississippi dokonuje próby przeszczepienia płuca,a w 1964 przeszczepia pacjentowi serce szympansa, chory żył tylko dniu pierwszy przeszczep serca zakończony sukcesem przeprowadza Christiaan Neethling Barnard ( w Kapsztadzie w szpitalu Groote Schuur, a jego pacjent Louis Washkankski żyje 18 dni. W trzy dni później Adrian Kantrowitz w Nowym Jorku przeprowadza przeszczep serca u niemowlęcia. W 1977 Barnard przeszczepia serce pawiana pacjentowi, który zmarł po kilku godzinach, a następnie innemu pacjentowi serce szympansa – ten zmarł po 3 dniach. W 1968 – Thomas Starzl w USA i wymieniony wcześniej Roy Calne w Cambridge, przeprowadzają z sukcesem przeszczep wątroby u 18. miesięczne-go dziecka z wrodzonym guzem wątroby(pierwsza nieudana próba w 1963 dotyczyła przeszczepu również u dziecka -z atrezją dróg żółciowych). W 1969 pier-wszy udany przeszczep płuc i serca przeprowadza Denton Cooley w 1966 Richard Lillehei przeszczepia trzustkę w Minneapolis, w tym samym czasie przeszczepione zostaje jelito cienkie. W latach 80. Roy Calne uzyskuje10-letnie przeżycie po równoczesnym przeszczepieniu serca, płuc i wątroby, zaś2,5-letnie przeżycie odnotowano przy równoczesnym przeszczepieniu 6 organów: wątroby, trzustki, żołądka, dwunastnicy, jelita cienkiego i 1998 Duybernard w Lyonie jest autorem pierwszego udanego przeszczep u ludzkiej ręki, przy czym odrzut następuje po 29 miesiącach. W 2002 r. dokonuje on przeszczepienia obu rąk. W latach 2002–2003 Levi wykonuje przeszczepy trzewi wraz z powłokami ciała, tj. ze ścianą jamy brzusznej (w 8 na 9 przypadków razem z jelitami).Przeszczepy w pierwszego przeszczepu nerki dokonuje Jan Nielubowicz (1915-2000), aw roku 1968 Wiktor Bross (1903-1994) we Wrocławiu przeszczepia nerkę pobraną od osoby Jan W. Moll w Łodzi prze-prowadza (bez powodzenia), pierwszą transplantację serca w Polsce. Zbigniew Religa przeprowadza w Zabrzu pierwszą udaną operację przeszczepienia R. Kostyrko przeprowadza pierwszy przeszczep wątroby (nieudany),7 dni później drugi przeszczep prze-prowadza w Zabrzu Marian Pardela, chory żył 8 dni. W 1988 w Warszawie zostaje przeprowadzony udany przeszczep nerki i segmentu trzustki, a kilka miesięcy później przeszczep całej trzustki wraz z segmentem dwunastnicy i nerką. W roku1990 w Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie P. Kaliciński dokonuje sześciu udanych przeszczepów wątroby u dzieci,a w zostaje tamże prze-prowadzony pierwszy przeszczep rodzinny wątroby (wraz z zespołem francuskim). zespół Z. Religi przeszczepia serce u dziecka 2,5 rocznego (najmłodsze wówczas dziecko w Polsce), a kolejne najmłodsze w kraju dziecko (21. miesięczne) ma przeszczepione serca w W roku 2002 – Marian Zembala z zespołem przeprowadza w Zabrzu udany przeszczep serca i płuc oraz w tym samym roku równoczesny przeszczep serca i nerki,a w 2003 r. udany przeszczep płuc. Drukuj artykuł Udostępnij: Ostatnio opublikowane artykuły w kategorii Kultura i nauka: DemokracjaKlejstenesowi do głowy nie przyszło, że za 2500 lat demokracja, której był ojcem chrzestnym, wciąż będzie najbardziej pożądanym ustrojem na świecie. W wydaniu ateńskim prawo głosu mieli tylko mężczyźni powyżej 18 roku życia, czyli ok. jednej czwartej mieszkańców. Dzisiaj byłaby to demokracja a’la Korwin-Mikke, od lat postulujący odebranie kobietom praw wyborczych. W międzyczasie Eklezję, gdzie podejmowano publicznie najważniejsze decyzje, zastąpiły parlamenty, a tam w naszym imieniu decyzje podejmują wybrańcy narodu - krok w stronę oligarchii? Jednym z fundamentów dzisiejszej demokracji przedstawicielskiej jest monteskiuszowska zasada trójpodziału władzy. Władza ustawodawcza, wykonawcza i sądownicza MUSZĄ pozostać od siebie niezależne. Stany Zjednoczone jako pierwsze zapisały tę zasadę w konstytucji. Niespotykana wcześniej koncentracja kapitału, Internet, rozwój mediów (szczególnie mediów społecznościowych) dając nieograniczony dostęp do informacji, niestety nie gwarantują systemu ich walidacji. Otwiera to rządzącym i oligarchom różnorakie możliwości do manipulacji i szerzenia mitów, ale również do korupcji politycznej - zgodnie z rzymską zasadą „divide et impera”. Pomagają w tym coraz doskonalsze algorytmy, zamykając nas w „bańce informacyjnej”, podpowiadają nam treści zgodne z naszymi przekonaniami i odcinają od odmiennego punktu widzenia. Paradoksalnie „im bardziej klikasz, tym bardziej jesteś zamknięty”. Zza kulis. Felieton postpandemiczny. Prawie!Jeszcze całkiem niedawno pojęcie lockdownu zdawało się być abstrakcyjnym, niewielu o nim słyszało, a jeszcze mniej doświadczyło. Aż przyszedł marzec 2020! Niemalże z dnia na dzień musieliśmy odrobić lekcję ekonomii: wszyscy i od razu w wersji hardcorowej. Liczę jednak, że okres restrykcyjnych obostrzeń już za nami. Teatr Bagatela gra na pełnych obrotach przy komplecie widowni. Szanowna Publiczność tęskniła za sztuką, której może doświadczać bezpośrednio i jest to mocno krzepiąca konstatacja. Gaduławka. Cykl felietonów W Krakowie na Kazimierzu ustawiono Gaduławkę. Jest to ławka, jak sama nazwa wskazuje, do gadania. Inicjatorzy tego pomysłu tłumaczą, że ławka jest głównie, jak to się teraz ładnie mówi, dedykowana ludziom starszym i samotnym. Napis na ławce zachęca: „Jeśli masz ochotę na rozmowę, usiądź na tej ławce i poczekaj, aż się ktoś dołączy”. I nic więcej. Nie ma określonego czasu wyczekiwania ani tematu rozmowy. I to błąd. Dobrze by było, określić czas oczekiwania. Lodówka i telewizor. Cykl felietonówTen felieton miał wyglądać całkiem inaczej. Szczerze mówiąc, chciałem wszystkich pocieszyć, że koniec końców, każdy głupi polityczny numer bardziej otwiera ludziom oczy, niż ich usypia. Widać to najlepiej u nas po efektach tzw. Polskiego Ładu. Ale żeby lepiej to zobrazować, opisałem pewne spotkanie sprzed lat, kiedy znajomi Rosjanie tłumaczyli mi, na czym polega praktyka sprawowania władzy metodą „lodówka i telewizor”. I, niestety, historia ostatnich dni dopisała do tego tragiczną glosę. Między sztuką figuratywną a nutką abstrakcji. CX ART Consultronix SA już po raz drugi wsparł młodych artystów. Artur Wieczerzyński i Robert Nawe zostali laureatami organizowanego przez tę firmę konkursu CX ART, a ich obrazy trafiły do tworzonej od paru lat kolekcji sztuki. W CX News nr 2/28/2009 opublikowano również: Finanse Siemens Finance liderem w finansowaniu zakupu aparatury medycznej Okulistyka Marzenia ultrasonografisty okulistycznego Pełna gama akcesoriów dla OS3 Novitrex 3000 Dermatologia Chłodziarki jako uzupełnienie zabiegów laserowych Nowości Quantel Derma Radiologia BuckyDiagnost FS nowoczesny kostno-płucny Czy "The Beatles" mieli wpływ na rozwój medycyny? Rodzina śródoperacyjnych, mobilnych aparatów BV Ultrasonograf HD11 XE Kultura i nauka Czas na wino Dość tego! Remanent i siły ciemności Świństwo
. 43 755 199 167 617 349 625 526
przeszczep skóry na nosie
